گفتم بیا 

گفت پاهایم یخ زده

ومن به پایش سوختم

گرم شد...

رفت به سوی دیگری...!

چوپانی را پرسیدند :

روزگار چگونه است؟

پاسخ داد :

گوسفندانم را که پشم چینی کردم ، بیشترشان گرگ بودند.!

دلم برای موتور یخچال می سوزد

ان حجم انبساطی منجمد ...که در خود می چرخد و می چرخد

وبرای انچه که نمی داند سرگردان است

دلم برای انتهای چاه می سوزد

آن زمان که حقیقت نور را از بعد فاصله تاریکیها

آرزو می کند

در حالی که تصور مدورش را در قاپ لرزان سینه اش می آویزد

دلم برای لاستیک ها ی فرسوده هم می سوزد...

چون هرگز بازنشسته نمی شوند

و تک تک ریش ریش می شوند

تا لعبت دست کودکان فقیر چوب در دستی

باشندکه انها را چوب می زنند و بزور می غلطانند

یا در کوره های سرمایه ،در اتش طمعی آب می شوند                                                 

و با ناچاری

تبدیل به پول بی ترحم ارباب می شوند

...

اما هرگز

هرگز برای خفته گان غفلت وفراموشی

دلسوزی نمی کنم

هرگز نمی بخشم

خونابه های قلب ریش ره روان قلیل رهائی را

با غفلت ریخته شد که

با فراموشی شسته و

هر گز نمی بخشم او را که

با هر وسوسه ائی خام می شود

با نغمه های فریبی به راحتی

از ره روان جدا و پی خواب می شود

تبدیل به پول بی ترحم ارباب می شوند

نویسنده:وحید رحیمیان

منبع: http://topinventor.blogfa.com/ 

خوشحالم که بردم

چون کسی رو از دست دادم که دوستم نداشت

خوشحالم که باختی

چون کسی رو از دست دادی که دوستت داشت

صدای شکستن قلبم را نشنیدی چون غرورت بیداد میکرد

اشک هایم را ندیدی،چون محو تماشای باران بودی

ولی امیدوارم آنقدر در آینه مجذوب نشده باشی که حد اقل

زشتی دیو خود خواهیت را ببینی

باشد که با دیگران چنین نکنی،که با من کردی

در درون ذهن من هرگز نمیمیرد کسی

مرگ احساس مرا ماتم نمیگیرد کسی

رفته ام من سالها از خاطرات این و آن

یک سراغ ساده هم ازمن نمیگیرد کسی

دلم سفر می خواهــــد ...

نه برای رسيدن به جایی ....

فقط دلتنگ رفتنم ...

کـــــــــارم

از یکی بود و یکی نبود گذشت

سهم من همیشه این بود :

یکی بود یکی نابود

غَـــلَـــط کَـــرבه هَـــر کــــے گُـــفـــتــــﮧ

! مَـــכּ بَـــرآے تُـــو تَـــره هَـــم פֿـــورב نِـــمــیــکُـــنَـــم

.مَـــכּ  بَـــرآے تُـــو פֿـِــیـــلــــے چـــیــزهـــآ פֿـــورב مـــیـــکُـــنَـــــم

: مَـــثَـــلا

، בَنـــבפنــآت یــآ פَـــتــے قَـــلَــم پــآهــآت

. اَگــﮧ یــﮧ بــآر בیــگـــﮧ بــیــآے سَـــمــتَــم

مهـــــ ـــــ ــــم نـیـســــــــ ـتــ

ایــن در بــﮧ کــدامـ پاشنــــــ ــــﮧـ مــےچرخـــــــــ ـد . . ،

 مهم تویــــــــ ــــے . .

کــﮧ نــﮧ مـ‌ـ ے آیـــــ ــے، نــﮧ مـ‌ـــــ ــــــ ــے روـے . . .!

توسط: ❀زهــــرا ❀

خیلی مواظب باش!!!

اگه باشنیدن صداش دلت لرزید…

اگه از بدی هاش فرار نکردی و موندی…

دیگه تمومه…!!!

اون شده همه ی دنیـــــــــــــــــــات

شناسایی عشقتان از روی اس ام اس هایش

اشتباهات افراد در اتنخاب همسر

دیدار شما آرزوی ماست !

(روابط عمومی چشمان بی قرار ! )

.

.

.

در دلی ، هر چند دوری ار نظر / خوش تر آن روزی که باز آیی ز در

با تو ما را خوش ترین دیدار باد / هر کجا هستی خدایت یار باد . . .

.

.

.

روی باغ شانه هایت هر وقت اندوهی نشست / در حمل بار غصه ات با شوق شرکت میکنم . . .

.

.

.

وقتی قلبت کوه آتشفشان است ، چگونه انتظار داری در دستانت گل بروید . . . ؟

.

.

.

به لبخندی مرا از غم رها کن / مرا از بی کسی هایم جدا کن

اگر مردن سزای عاشقان است / برای مردنم هر شب دعا کن . . .

دفتر عشـــق كه بسته شـد 
دیـدم منــم تــموم شــــــــــــــــــــــــدم 
خونـم حـلال ولـی بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدون 
به پایه تو حــروم شــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم 
اونیكه عاشـق شده بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــود 
بد جوری تو كارتو مونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد 
برای فاتحه بهــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت 
حالا باید فاتحه خونــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد 
تــــموم وســـعت دلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــو 
بـه نـام تـو سنــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــد زدم 
غــرور لعنتی میگفــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــت 
بازی عشـــــقو بلــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدم 
از تــــو گــــله نمیكنـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم 
از دســـت قــــلبم شاكیـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم 
چــرا گذشتـــم از خـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــودم 
چــــــــراغ ره تـاریكـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــیم 
دوسـت ندارم چشمای مـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــن 
فردا بـه آفتاب وا بشـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــه 
چه خوب میشه تصمیم تــــــــــــــــــــــــــــــــو 
آخـر مـاجرا بــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــشه 
دسـت و دلت نلــــــــــــــــــــــــرزه 
بزن تیر خـــــــــــــــــلاص رو 
ازاون كه عاشقـــت بود 
بشنواین التماسرو 
............... 
......... 
.... 
.

روزهـــا...
روزهـــــای پـایـانــــ ــــ ـــ ــی ست
ساعت هـــا...
سـاعت هـــای رو بـه اتمــــــــــ ــــــــــــــــــــ ــــــــــ ــــــــــام است
دقـــــایـق...
دقـایقـــــی غمنــــــــــــــــــــــ ــــــــــــاک است
ثـانیــه هـــا...
ثـانیـــــه هـای رفتـــــــــ ـــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــ ــــــــــــــــن است
لحظــه هــا...

دلم برات تنگ میشه
باهات زیاد خاطره داشتم..
باهات زیاد جنگیدم...
تورو بستن! خاطرات ِ من و دفن کردن...
از یاد نمیری..
خیلی ها باهات زندگی کردن..!
امروز وقتی رفتم تا دوباره بنویسم!
پرده اشک تو چشام کنار نرفت ...
دارم زار میزنم... واسه تمام روزهایی که با تو
دردو دل کردم..
دوست داشتم..

سال ها عاشق یک شخص مجازی سخت است



در خیالات خودت قصر بسازی، سخت است 


مثل این است که کودک شده باشی، آن وقت- 


هی تو را باز نگیرند به بازی، سخت است 


اینکه دنبال کنی سایه ی مجهولی را 


تا به هم خوردن خط های موازی، سخت است 


اینکه یک عمر بدون تو قدم بردارم 


بین دروازه ی سعدی و نمازی، سخت است 


گاه جغرافی چشمان تو خیلی ساده ست 


گاه اثبات تو از راه ریاضی، سخت است 


زیر پیراهن گل مخملی ات پیچیده ست 


عطر نارنج ولی دست درازی، سخت است

خوش آمــ‗__‗ـدی..
قدمت روی چشـ‗__‗ـم هایم..

بسـ‗__‗ـاط قهوه ام مهیاست..
.
.
کفشهایتـ‗__‗ـــ..

کفشهایتـــ را امــــــــا…

پنهـ‗__‗ـاטּ می کنـــم..

خیال رفتـ‗__‗ــטּ را از سر بیروטּ کنـــ

 چه بگویم از دوریت که

^{امروزمم بدتر دیروزم بود ...}

^{از وقتی که دیدمت آن چشمان}

^{قشنگت مرا دیوانه کرده}

^{روزگارم شاد کرده}

^{خزانم را همچو بهار کرده ...}

^{در این همه روزهای سال ...}

^{چرا باید در روزی که همه آن را نهس}

^{میخوانند مرا تنها میگذاشتی ...!}

^{چقدر سخت است وقتی}

^{عاشق کسی باشی}

^{ولی آن عاشقت نباشد ...}

^{یک سال دیگر هم گذشت}

^{اما باز تو را ندارم}

^{من بی تو از دنیا بیزارم ...}

پر از تنهایی و غم هستم ...

کاش در کنارم بودی

 روزی از راه آمدم اینجا ساعتش را درست یادم نیست
دیدم انگار دوستت دارم علّتش را درست یادم نیست
چشم من از همان نگاه نخست با تو احساس آشنایی کرد
خنده اَت حالت عجیبی داشت حالتش را درست یادم نیست
زیر چشمی نگاه میکردم صورتت را و در خیال خودم 
می زدم بوسه بر کنار لبت لذّتش را درست یادم نیست
آن شب از فکر تو میان نماز، بین آیات سورۀ توحید
لَم یَلِد را یَلِد ولَم خواندم رکعتش را درست یادم نیست
باورش سخت بود و نا ممکن که دلم بوی عاشقی می داد
پیش از این او همیشه تنها بود مدّتش را درست یادم نیست
مانده بود از تمام خاطره ها یک نفر در میان آئینه 
اسم او ....بود اما شهرتش را درست یادم نیست
خواب تو خواب هر شبم شده بود راه تعبیر آن سرودن شعر
یک غریبه همیشه پیش تو بود صورتش را درست یادم نیست
عادت عشق دل شکستن بود و مرا عاشق نگاه تو کرد 
واقعاً او چه خوب می دانست عادتش را درست یادم نیست
عاقبت او بین آئینه بی خبر رفت و در شبی گم شد
چون لیاقت نداشت یا اینکه جرأتش را درست یادم نیست.

 خمیازه های کش دار / سیگار پشت سیگار * شب گوشه ای به ناچار / سیگار پشت سیگار
این روح خسته هر شب / جان کندنش غریزیست * لعنت به این خودآزار / سیگار پشت سیگار
پای چپ جهان را / با ارّه ای بریدن. * چپ پاچه های شلوار / سیگار پشت سیگار
در انجماد یک تخت / این لاشه منفجر شد * پاشیده شد به دیوار / سیگار پشت سیگار
بر سنگفرش کوچه / خوابیده بی سرانجام * این مرده کفن خوار / سیگار پشت سیگار
صد صندلی در این ختم / بی سرنشین کبودند * مردی تکیده بیزار / سیگار پشت سیگار
تصعید لاله گوش / با جیغهای رنگی * شک و شروع انکار / سیگار پشت سیگار
مُردم از این رهائی / در کوچه های بن بست * انگارها نه انگار / سیگار پشت سیگار
این پنچ پنجه امشب / هم خوابگان خاکند * بدرود دست و گیتار / سیگار پشت سیگار
ماسیده شد تماشا / بر میله میله پولاد * در یک تنور نمدار / سیگار پشت سیگار
صد لنز بی ترحم / در چشم شهر جوشید * وین شاعران بیکار / سیگار پشت سیگار
در لابه لای هر متن / این صحنه تا ابد هست * مردی به حال اقرار / سیگار پشت سیگار
اسطوره های خائن / در لابلای تاریخ *خوابند عین کفتار / سیگار پشت سیگار
عکس تو بود و قصّه / قاب تو بود و انکار * کوبیدمش به دیوار / سیگار پشت سیگار
مبهوت رد ِدودم / این شکوه ها قدیمیست * تسلیم اصل تکرار / سیگار پشت سیگار
کانسرو شعر سیگار / تاریخ انقضاء خورد * سه ، یک ، مُمیز ِ چهار / سیگار پشت سیگار
ته مانده های سیگار / در استکانی از چای * هاجند و واج انگار / سیگارپشت سیگار
خودکار من قدیمیست / گاهی نمینویسد * یک مارک بی خریدار / سیگار پشت سیگار

 می تونی؟؟؟؟؟؟

 داستانک دختری که جراج شد

فریاد من از داغ توست ، اینگونه خاموشم نکن ،

حالا که یادت میکنم ، دیگر فراموشم نکن . . .

 نـشـستـه ام به یاد کودکی هایم

دور غلط ها یک خط بسته می کشم

دور تو … !

 در میان من و تو فاصله هاست گاه می اندیشم می توانی تو به لبخندی این فاصله را برداری تو توانایی بخشش داری دستهای تو توانایی آن را دارد که مرا زندگانی بخشد چشمهای تو به من می بخشد شور عشق و مستی و تو چون مصرع شعری زیبا سطر برجسته ای از زندگی من هستی دفتر عمر مرا با وجود تو شکوهی دیگر رونقی دیگر هست می توانی تو به من زندگانی بخشی یا بگیری از من آنچه را می بخشی من به بی سامانی ، باد را می مانم من به سرگردانی ، ابر را می مانم من به آراسته گی خندیدم منه ژولیده به آراسته گی خندیدم سنگ طفلی اما خواب نوشین کبوتر ها را در لانه می آشفت قصه ی بی سر و سامانی من باد با برگ درختان می گفت باد با من می گفت : " چه تهی دستی مرد ! " ابر باور می کرد من در آئینه رُخ خود دیدم و به تو حق دادم آه ... می بینم ، میبینم تو به اندازه ی تنهایی من خوشبختی من به اندازه زیبایی تو غمگینم چه امید عبثی من چه دارم که تو را در خور ؟! هیچ ! من چه دارم که سزاوار تو ؟! هیچ ! تو همه هستی من هستی من تو همه زندگی من هستی تو چه داری ؟! .... همه چیز تو چه کم داری ؟! ...هیچ ! بی تو در می یابم چون چناران کهن از درون تلخی واریزم را کاهش جان من ، این شعر من است آرزو می کردم که تو خواننده ی شعرم باشی راستی .... شعر مرا می خوانی ؟! باورم نیست که خواننده ی شعرم باشی نه .... دریغا ، هرگز کاشکی شعر مرا می خواندی !!!

 خدا را با عظمت خودش صدا بزن و چشماتو ببند دستتو بذار روي قلبت

اونوقت خدا رو حس مي كني كه داره صدات ميزنه

حالا دلت لرزيد ؟

حالا باور كردي خدا توي دل خودته؟

حالا فقط كافيه با خودت يه سبد تمنا ببري...

تا با يك سبد پر از رحمت بر گردي ...

پس پنجره را باز كن تا خدا را صدا بزني تا بگوئي چقدر دوستش داري

اگر آن قدر كوچكي يا خسته كه دستت به دستگيره پنجره نمي رسد تا بازش كني

آهسته خدا را صدا بزن تا پنجره را باز كند تا بگويد چقدر دوستت دارد...

ابراهیم نیستم

اما غرورم را قربانی کسی کردم که ارزش گوسفند هم نداشت

آنقدر تنهایم که کسی نیست

 صندلی را از زیر چوبه دارم بکشد

 
می گــــویند عشق آنست کـــــه بـــه او نـــرسی
و مــن مـــی دانم چــــــــرا …!
این است فرجام ......... عشق !​

 هفت نصیحت از مولانا: 


1- گشاده دست باش .جاری باش کمک کن مثل رود

2-باشفقت و مهربان باش مثل خورشید

3-اگر کسی اشتباه کرد آن را بپوشان مثل شب

4-وقتی عصبانی شدی خاموش باش مثل مرگ

5-متواضع باش و کبر نداشته باش مثل خاک

6-بخشش و عفو داشته باش مثل دریا

7-اگر می خواهی دیگران خوب باشند خودت خوب باش مثل آینه

 من عاشقانه هایم را روی همین دیوار مجازی مینویسم
از لج تو...
از لج خودم...
که حاضر نبودیم یک بار
این هاراواقعی بهم بگوییم
که : دوستت دارم
که : دوستم داری 

 می توان با اندکی رنگ و قلم
چهره ای زیبا و عاری از خطا خلقت کنیم
می توان با رنگ روشن در دل ظلمات شب
هاله های روشن امید را بر پا کنیم
می توان بوم به دیوار زمان را با کمی عاشق دلی
عاری از تکرار و سرشار از شقایقها کنیم
می توان خورشید را از دور دست
با قلم رنگ ، نوازش با زمین یکجا کنیم
می توان حتی خدا را در خدا پیدا کنیم !
می توان با تکیه بر اندیشه های ناب ناب
قطره ی گم گشته در تالاب را پیدا کنیم
ما نباید شاهد ادعای گردش و چرخیدن چرخ زمان باشیم
بلکه گیتی از حضور حضرت افکار ما
سر به سجده ساید و افلاک هم

 وقت اگر داری کلامی با تو درد و دل کنم ، شاید از این گفتگو آرامشی حاصل کنم ...

وقت اگر داری بگویت این صدای بی صدا، نازنینم با تو از درد شب بی انتها ...

زچه سرخورده و بغض گره گیر گلو ، لحظه ای بنشین بگویم قصه ام را مو به مو .

قصه تکراری شبهای سرد انتظار ، قصه تلخ نگاهی مانده بر در بی قرار .

قصه این دل که امشب باز کافر می شود ، پس کتاب عمر بی حاصل که آخر میشود .

میل رفتن دارد این دل حیف پایش بسته است ... دست مشتاق نوازش را ببین ،

بشکسته است ...

باز هم زانوی غم کرده بغل ای وای دل ، دل شده رسوای کوی یار و من رسوای دل !

تن به دریا میزند، پروای طوفانش چه شد ؟ ! سر سپرده میرود ، ترس از رقیبانش چه شد !

میکشاند خسته تن را در بیابان سکوت ، عاقبت سر مینهد امشب به دامان سکوت !

هیونش را گم کند در کوچه دلواپسی ، سایه ی شب هم ندا سر میدهد از بی کسی ...

وقت اگر داری بگویم با تو من از فصل غم ! میشناسی !..... من همانم از تبار و نسل غم !

یاری ام ده گوش کن یک دم بیا بنشین که من ناله ها سر میدهم از دست این زخم کهن !

ناله از تنهای و بی همزبانی در قفس ! بغض ویرانگر پس از خوش باوری های ابس ...

خون دل خوردن مرامم گشت باری بگذریم ، از من و دل بگذریم ای دوست آری بگذریم !

کاروان عمرم امشب برگ و بارش نیز نیست ... ظلمت آمد کورسویی همجوارش نیز نیست !

کاروان ره در کویر کور حسرت میبرد ،دل تنش را تا دیار دور حسرت میبرد ،

همره این قافله افتان و خیضان میروم ، تشنه ام ! ...در آرزوی شعر باران میروم

 تقدیم به تو!!
این منم
دختری تنها
سیگار تلخی به دست
نگاهی سرد
روی صندلی تنها
زیر باران
دود می کنم سیگارم را
به یاد تو
و 
می سوزم 
همچون تنباکوی سیگارم 
با یاد چشمانت
راستی 
حالا نگاهت مال کیست؟؟
او؟؟؟
حرامش باد!!!
آن نگاه گرمت
بر چشمانش!!!!!

 از قهوه ی اسپرسو هم تلخ تر است!!
زمانی که
تو و او
می شوید
ما
و من میشوم
او

 تنها رفیق واقعی ام
که هیچ وقت از پشت خنجر نزد
سیگارم بود!!!
با این که می دانست زیر پایم له می شود!!!
باز هم به پایم سوخت!!!

 حـقـیـقـت دارد !

کافـی سـت چــمـدان هــایــت را ببــندی

تــا حــاضـر شــونــد ، هـمه

بـــرای ِ از یـــاد بــُـردنــت !

آنـکه بــیشتـر دوستـت میــدارد ، زودتــــر !!!

 به کوه گفتم عشق چیست؟ لرزید.

به ابر گفتم عشق چیست؟ بارید.
به باد گفتم عشق چیست؟ وزید.
به پروانه گفتم عشق چیست؟ نالید.
به گل گفتم عشق چیست؟ پرپر شد.
و به انسان گفتم عشق چیست؟
اشک از دیدگانش جاری شد و گفت؟ دیوانگیست!!!

 اگر ماه بودم به هرجا که بودم
سراغ تـو را از خـدا می گرفتموگر سنگ بـودم به هر جا که بودی
سر رهگــذار تـو جــــــا می گرفتم
اگر ماه بودی به صد ناز شاید
شبی بر لب بام من می نشستی

و گر سنگ بــــودی به هرجا که بودم
مرا می شکستی،مرا می شکستی
فریدون مشیری

 دنبال وجهی می گردم
که تمثیل تو باشد
زلالی چشم هات
بی پایانی آسمان 
مهربانی دست هات
...

نوازش گندمزار
و همین چیزهای بی پایان.
نمی دانستم دلتنگیت
قلبم را مچاله می کند
نمی دانستم وگرنه
از راه دیگری 
جلو راهت سبز می شدم
تمهیدی، تولد دوباره ای، فکری
تا دوباره
در شمایلی دیگر
عاشقت شوم.
گفته بودم دوستت دارم؟

 بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودمدر نهانخانه ی جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید

یادم آمد که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پرگشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم
ساعتی بر لب آن جوی نشستیم
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام
خوشه ماه فرو ریخته در آب
شاخه ها دست برآورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ
یادم آید تو به من گفتی:
از این عشق حذر کن!
لحظه ای چند بر این آب نظر کن
آب،آئینه عشق گذران است
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا،‌ که دلت با دگران است!
تا فراموش کنی،چندی از این شهر سفر کن!
با تو گفتم:‌
حذر از عشق؟
ندانم!
سفر از پیش تو؟‌
هرگز نتوانم!
روز اول که دل من به تمنای تو پر زد
چون کبوتر لب بام تو نشستم،
تو به من سنگ زدی من نه رمیدم، نه گسستم
باز گفتم که: تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو درافتم،همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم
سفر از پیش تو هرگز نتوانم،نتوانم…!
اشکی ازشاخه فرو ریخت
مرغ شب ناله ی تلخی زد و بگریخت!
اشک در چشم تو لرزید
ماه بر عشق تو خندید،
یادم آید که از تو جوابی نشنیدم
پای در دامن اندوه کشیدم
نگسستم،نرمیدم

رفت در ظلمت غم،آن شب و شب های دگر هم
نه گرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم
نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم!
بی تو اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم!